Obiekt: geo stanowisko 39- ostatnia odkrywka na Żurawiu
Skały pod łbem żurawia
Szybki skok: ⇒obiekt ⇒charakter obietku ⇒mapa ⇒uproszczony opis geologiczny ⇒pełny opis geologiczny ⇒zadanie ⇒galeria
Charakter obiektu
Wychodnia skał podłoża, północny, około 25-metrowej długości odcinek skalnego odsłonięcia na stoku barku wschodniego lunety Żurawia
GPS 50° 26′ 45.6” N, 16° 39′ 16” E
Szybki skok: ⇒obiekt ⇒charakter obietku ⇒mapa ⇒uproszczony opis geologiczny ⇒pełny opis geologiczny ⇒zadanie ⇒galeria
Uproszczony opis geologiczny

To najdalsze ku północy odsłonięcie skał na Fleszy Żurawia, umożliwiające śledzenie różnych struktur geologicznych. Możemy się tu przekonać, że podłoże skalne na tym terenie jest silnie strzaskane tektonicznie. Widzimy liczne „szpary” w skale – z geologicznego punktu widzenia są to szczeliny, a niekiedy nawet niewielkie uskoki (–> uskok). W południowej części stanowiska obserwacyjnego zauważamy, że kamienny mur sięga niemal do poziomu ziemi – podczas budowy twierdzy z pewnością uznano, że podłoże skalne jest tu tak osłabione, że konieczne jest jego wzmocnienie.
Oprócz zjawisk tektonicznych warto zapoznać się tutaj z książkowym przykładem wietrzenia (–> wietrzenie). Na ścianie, w miejscach zluźnienia skał (w szczelinach i uskokach) widzimy korzenie drzew i krzewów. Rozwijając się rośliny mechanicznie rozsadzają skałę – mamy tu więc do czynienia z wietrzeniem biologicznym, ułatwiającym „normalne” wietrzenie mechaniczne i chemiczne. FOT 39.1, 39.2
Szybki skok: ⇒obiekt ⇒charakter obietku ⇒mapa ⇒uproszczony opis geologiczny ⇒pełny opis geologiczny ⇒zadanie ⇒galeria
Pełny opis geologiczny

Odsłonięcie skalne na tym stanowisku sięga mniej więcej do połowy wysokości muru twierdzy. Wyższą część nadbudowano z wykorzystaniem kamienia.
W części południowej, tuż przy załamaniu muru, u jego podstawy, widzimy niewielką jamę. Utworzyła się ona w strefie małego uskoku (–> uskok), który spowodował tektoniczne strzaskanie skały. Rozpada się ona na niewielkie fragmenty, stanowiąc miejsce osłabione. Dlatego podczas budowy mur kamienny doprowadzono w tym miejscu niemal do poziomu ziemi. Mamy tu więc właściwie miniaturę sytuacji, którą dokładnie przedstawiamy na stanowisku 38.
W połowie długości stanowiska wyraźnie zaznacza się zespół, występujących co kilka metrów spękań (–> spękania), bądź drobnych uskoków. Wszystkie one są zgodne z układem foliacji (–> foliacja) skały lub lekko do niego skośne – zapadają „w lewo”, czyli na południe od kątem około 50–60 stopni. Strefy uskokowe mają zmienną miąższość 5–20 cm.
Jakie może być znaczenie takich drobnych uskoków, szczelin i zespołów spękań dla stabilności skały widzimy na najbardziej północnym odcinku stanowiska. Korzenie krzewów i drzew porastających mur twierdzy doskonale ilustrują zjawisko wietrzenia biologicznego (organicznego). Rozwijają się one dokładnie wzdłuż tych stref, stopniowo rozsadzając skałę, a przez to ułatwiając dostęp wody i powietrza w głąb. Te substancje są zaś odpowiedzialne za wietrzenie fizyczne i chemiczne. FOT 39.1, 39.2
Szybki skok: ⇒obiekt ⇒charakter obietku ⇒mapa ⇒uproszczony opis geologiczny ⇒pełny opis geologiczny ⇒zadanie ⇒galeria
Zadanie
Brak.
Szybki skok: ⇒obiekt ⇒charakter obietku ⇒mapa ⇒uproszczony opis geologiczny ⇒pełny opis geologiczny ⇒zadanie ⇒galeria
Galeria
Szybki skok: ⇒obiekt ⇒charakter obietku ⇒mapa ⇒uproszczony opis geologiczny ⇒pełny opis geologiczny ⇒zadanie ⇒galeria